Slika
Argentinski predsjednik Juan Peron i Eduardo Vuletich (slika je potpisao Juan Peron 12. oktobra 1954, “Mom prijatelju Vuleticu , sa velikom prisonšću i vječitim poštovanjem“ Juan Peron
(slika je objavljena sa odobrenjem porodice Vuletich- sva prava su zadrzana)

U posljednjih desetak godina od kada se intenzivno bavim traganjem za Crnogorcima koji su naselili Južnu Ameriku, naišao sa na mnoge naše zemljake ili njihovu djecu i unuke koji su se svojim radom proslavili.
Jedan od Argentinaca crnogorskog porijekla čije me djelo posebno fasciniralo I jedan od onih koji su ostavili najdublji pečat u novijoj istoriji te južnoameričke zemlje je svakako Eduardo Vuletić.
Rođen je 29 septembra 1909 u mjestu Dolores provincija Buenos Aires.
Eduardo je sin Dušana Vuletića crnogorskog iseljenika iz braka sa urugvajkom Juana Paredes Wallah. Imao je svega pet godina kada ga je zadesila očeva smrt, nakon koje se sa majkom seli u Buenos Aires. Završio je prestižne škole u Ameghinu gdje je i diplomirao farmakologiju. Veoma rano počinje da se bavi i radisjkim novinarstrvom gdje postiže značajne uspjehe. Početkom pedesetih godina kao poznati sindikalni aktivista biva izabran je za generalnog sekretara federalnog sindikada farmaceuta. Tih godina dolazi u kontakt sa porodicom Peron sa kojima ubrzo postaje veoma prisan.
Nakon smrti Eve Peron sa kojom je bio blizak prijatelj 28 oktobra 1951 imenovan na funkciju generalnog sekretara svih radničkih unija Argentine koju pokriva sve do oktobra 1955 godine. U isto vrijeme je postao i predsjednik izvršnog odbora peronističkog pokreta i predsjednik fondacije Eva Peron, fondacije koja je bila nastavljač djela Eve Peron po čijim je humanitarnim akcijama Peronizam postao prepoznatljiv. 1955 godine izbija revolucija sa kojom dolazi kraj Peronstičke epohe, Juan Peron odlazi u egzil u Španiju,a Eduardo koji mu je bio odan do samoga kraja odbija saradnju sa pučistima koji ga smještaju u zatvor gdje je u veoma teškim uslovima bez ikakve presude ili optužbe proveo 30 mjeseci. Napokon biva pušten samo zahvaljujući dogovoru između Juana Perona i drArtura Frondizija po kojem Peron iz egzila pruza podršku Frondiziju kao predsjedničkom kandidatu. Izmučen zatvorom i svakakvim maltretiranjima Eduardo se zauvjek povlači iz političkog života štoje bilo suprotno od očekivanja njegovih političkih istomišljenika. Umire u BuenosAiresu 1983 godine od posljedica parkinsonove bolesti.
Porodica Eduarda Vuletića danas živi u Buenos Airesu, potomci Dušanovog brata koji je zajedno sa njim na samom početku dvadeseog vijeka stigao na tlo Južne Amerike, uglavnom žive u Montevideu Republika Urugvaj.
Istražujući lik i djelo Eduarda osim sa argentinskim novinarima i istoričarima koji proučavaju njegovu ulogu i uticaj u peronističkom pokretu stupio sam u kontat sa gotovo čitavom familijom Vuletić. Posebno je bilo značajno poznanstvo se njegovom sinom
Dr Jorgeom Danielom Vuletichem poznatim Argentinskim advokatom i pravnim zastupnikom LAPA airlines koji je najviše pomogao u prikupljanju podataka za Eduardovu biografiju.
Inače svi Eduardovi potomci su izuzetno uspješni priznati građani, Eduardov unuk Juan Manuel Vuletich je prosljavljeni slikar, poznat širom Južne Amerike, a drugi unuk Sebastian je takođe krenuo očevim stopama i bavi se advokaturom.
Priča o Eduardu Vuletiću je pričao o Argentincu-Crnogorcu, sinu jednog od hiljade naših sunarodnika koji su se u prošlom vijeku doselili u Južnu Ameriku, koji je dao veliki doprinos razvoju Argentinskog društva i sa tim pronio slavu malog naroda od kojega je potekao.

Gordan Stojovic